Geplaatst:19 jan 2009 14:23 - Gewijzigd: 19 jan 2009 14:23

Ff serieus: Geef ons heden ons dagelijks brood

In het Onze Vader staat: „Geef ons heden ons dagelijks brood.” Eisen wij dat dan van God?

Ik begrijp je vraag. ”Geef” is grammaticaal een gebiedende wijs. Je kunt een zin als ”Geef ons brood” op twee manieren uitspreken.

Stel je voor dat je door een stad loopt en je ziet een menigte demonstreren. Grote spandoeken: ”Geef ons brood! Wij eisen eten!” Dat is de ene manier. Er zit een gedachte achter, namelijk: wij hebben er recht op. Maar stel je voor dat je in diezelfde stad een vrouw ziet bedelen met twee kleine kindertjes. Ze houdt haar hand op en vraagt: „Geef ons brood.” Dat is een heel andere manier. Ik heb geen recht. Ik ben afhankelijk van jou, van wat jij me geeft.

Zoals die bedelende vrouw, zo moeten wij het Onze Vader bidden. Lees maar even mee in Zondag 45: „Dat wij onze nood en ellende recht en grondig kennen, opdat wij ons voor het aangezicht Zijner Majesteit verootmoedigen, vernederen.” Het is trouwens een mooie vraag die je stelt. Je legt de vinger bij de zere plek. Van onszelf zit er in ons gebed altijd iets van dat eisende. Wij kunnen niet bidden. Totaal afhankelijk zijn van de Ander past niet meer bij ons sinds we het heft in eigen handen hebben genomen in het paradijs.

Daarom moet je beginnen met een paar dingen te vragen. Als je de ogen sluit, moet je vragen om met beide ogen te mogen zien. Met je ene oog: wie God is in Christus Jezus: vriendelijk, ontfermend en tegelijk heilig, heerlijk, en ook almachtig. Met je andere oog: wie jij bent. Een zwakke, schuldige ellendeling, in grote nood.

Als je deze twee dingen ziet, dan raak je voor het aangezicht van Zijn Majesteit verootmoedigd. Terwijl je de handen vouwt, moet je bidden om je hand vertrouwend te mogen uitsteken. Als de Heere je het zaligmakend geloof door Zijn Geest schenkt dan weet je dat Hij je gebed, ondanks dat je het onwaardig bent, om des Heeren Christus’ wil zekerlijk wil verhoren.

S. D. Post